Alter Ego

Bij het project Alter Ego in het derde kwartaal hebben we ons sterk beziggehouden met het maken van een beeld op grootte. Alter Ego is een begrip waarbij je erg naar jezelf gaat kijken. Je maakt een beeld over diegene die je misschien ook wel bent? of diegene die je heel graag zou willen zijn? Dit was ook het leuke aan dit project. Je blijft heel erg bij jezelf en tegelijkertijd ben je je heel bewust van het beeld dat je maakt en wat je ermee wil zeggen. 

Ook ik ben na gaan denken over mezelf en over hoe ik ben en wat interessant was om verder mee te gaan. Ik een stukje tekst geschreven wat heel erg bij mij past en persoonlijk is:

'Als ik vaak in mezelf zit of als er iets gebeurt denk ik heel vaak terug. Ik denk dan vaker terug aan, hoe kan het dat ik leef? Hoe kan het dat ik (wij) er zo uitzien, met armen en benen, neus, mond enz. Hoe kan het dat wij maar ‘even’ leven? en hoe kan het dat alles om ons heen invloed op ons heeft? En hoe dit alles groeit (of niet) en er zo op die manier uitziet? Tal van vragen komen in me op. Deze vragen komen in me op bij gewone dagelijkse/ normale handelingen, op momenten dat ik zelf denk van ‘hèh, hoe kan ik nu op dit moment hieraan denken’. Ik voel dan ook een soort angst in me, misschien wel de angst voor de dood??

Ik merk dat ik vaak hier overheen wil stappen, en er niet teveel over wil denken. Voor mij zit hier dus een stukje angst/breekbare in. Ik ben ook altijd snel weer ‘terug op de wereld’ en zit er dan ook niet meer over te piekeren. Het is niet een ding wat me dwars zit maar wat af en toe, zo nu en dan, in een keer plots weer naar boven komt op een bepaald moment en ook zo weer verdwijnt.  Ik kan niet beschrijven hoe ik ‘het leven’ dan voorgesteld had,  dit vind ik moeilijk te zeggen omdat het voelt alsof ik er maar in gevallen ben en gewoon niet beter (kan) weten'.

Aan de hand van deze tekst ben ik ga nadenken hoe ik hier mijn beeldend werk van kon gaan maken. Ook de vele vragen, waar ik het in de tekst over heb, ben ik allemaal uit gaan typen. De vragen komen op hele normale dagelijkse dingen en handelingen in me op. Vandaar dat ik ervoor gekozen heb de teksten te zeefdrukken in de vorm van een tafellaken en de tafel te gebruiken als 'het dagelijkse'. Op de tafel liggen allemaal menselijke vormen van gips. Dit zijn afgietsels van mezelf. Denk hierbij aan voeten, armen, ellebogen etc.  het zijn dus de hele normale vragen die alledaags in me opkomen. Deze drie elementen heb ik weergegeven in mijn werk. 

Hier kun je uiteindelijke foto's zien: